;

Γιατί η σπατάλη τροφίμων είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να απασχολεί τον καθένα μας;

Τετ 11 Σεπτεμβρίου 2019

Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. Αρκεί να δούμε τη μεγάλη εικόνα σχετικά με την έκταση του φαινομένου και τις σοβαρές οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις του.

Κάθε χρόνο, το 1/3 της παγκόσμιας παραγωγής τροφίμων για ανθρώπινη κατανάλωση χάνεται ή σπαταλάται. Αυτό μεταφράζεται σε 1,3 δισεκατομμύρια τόνους φαγητού.

Σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, η ετήσια σπατάλη τροφίμων υπολογίζεται περίπου σε 88 εκατομμύρια τόνους τροφίμων, δηλαδή σε κάθε Ευρωπαίο αντιστοιχούν κατά μέσο όρο 173 κιλά σπατάλης τροφίμων τον χρόνο.

Μάλιστα, εκτιμάται ότι το σχετικό κόστος της σπατάλης τροφίμων στην Ε.Ε. ανέρχεται σε 143 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως.

Έντονη είναι, βεβαίως, και η κοινωνική διάσταση του ζητήματος, η οξύμωρη δηλαδή κατάστασης της συνύπαρξης της σπατάλης τροφίμων με την επισιτιστική ανασφάλεια και ένδεια (55 εκατομμύρια άνθρωποι στην ΕΕ). Στην Ελλάδα μάλιστα είναι το 1/3 του πληθυσμού που βρίσκεται αντιμέτωπο με τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού.

Σε ό,τι αφορά την περιβαλλοντική διάσταση σε παγκόσμια κλίμακα, η σπατάλη τροφίμων ευθύνεται για περίπου το 8% των συνολικών ανθρωπογενών εκπομπών αερίων θερμοκηπίου.

Αν η σπατάλη φαγητού ήταν χώρα, τότε θα κατείχε την τρίτη υψηλότερη θέση σε παραγωγή εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου στον κόσμο, μετά την Κίνα και τις ΗΠΑ. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι τα απόβλητα τροφίμων στη χωματερή εκλύουν μεθάνιο, αέριο 25 φορές πιο ισχυρό από το διοξείδιο του άνθρακα.

Επιπλέον, όταν πετάμε φαγητό, σπαταλάμε παράλληλα και όλους τους πόρους και τις εισροές που χρησιμοποιήθηκαν για την παραγωγή του. Ενδεικτικά αρκεί να αναφερθούμε στον κύκλο του ψωμιού, όπου από το χωράφι μέχρι το πιάτο μας απαιτούνται περισσότερα από 1.000 λίτρα νερό για ένα μόλις καρβέλι ψωμί.

Σε έναν κόσμο με περιορισμένους πόρους, είναι δυνατόν να παράγουμε τρόφιμα που καταλήγουν στα σκουπίδια;

Υπάρχουν και καλά νέα! Ο καθένας μας μπορεί να συμβάλει, ατομικά και μέσω συλλογικής δραστηριοποίησης, στη μείωση της σπατάλης τροφίμων γύρω μας.