Ναι, μπορούμε! γράφει η NATURA nrg

από τη Μαρία Γκέκα στη Natura nrg | 17/12/2012   Καλημέρα με αισιοδοξία και χαρά! Κάθε μέρα αγωνιούμε για το κατά πόσον μπορούμε να εξυπηρετούμε όλα τα συσσίτια, τα ιδρύματα και τις κοινωνικές υπηρεσίες που ζητούν τη βοήθειά μας! Αυτό που μάς δίνει δύναμη είναι η σκέψη ότι ο μόνος τρόπος που μπορείς κανείς να βοηθάει… είναι να το θέλει και να έχει μία παρέα ανθρώπων για να μοιράζεται την προσπάθεια!  Και σε όλα τα παραπάνω, η απάντηση είναι ΘΕΤΙΚΗ, οπότε καταλαβαίνετε τη χαρά και τη συγκίνησή μας!!! Το μήνυμα αυτό, αναρτημένο στη σελίδα του facebook της ομάδας του ΜΠΟΡΟΥΜΕ, δίνει το στίγμα της ανιδιοτελούς προσφοράς και του εθελοντισμού. Μια πρωτοβουλία που ξεκίνησε πριν ένα χρόνο από τρεις νέους ανθρώπους που ένιωσαν την ανάγκη να βοηθήσουν χιλιάδες συνανθρώπους μας, που ανήμποροι οικονομικά στην Ελλάδα της κρίσης δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ούτε το καθημερινό φαγητό. Χωρίς τυμπανοκρουσίες, αλλά με οργανωμένη προσπάθεια και θετική ενέργεια έχουν καταφέρει σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να προσφέρουν τόσα πολλά, στήνοντας σε όλη την Ελλάδα γέφυρες αλληλεγγύης. Όπως λένε οι ίδιοι «Στην Ελλάδα της κρίσης συμβαίνει το εξής παράδοξο: ενώ καθημερινά όλο και περισσότεροι άνθρωποι πεινούν ή υποσιτίζονται, την ίδια στιγμή τόνοι περισσευούμενου φρέσκου φαγητού από εστιατόρια, αρτοποιεία και άλλα σημεία εστίασης καταλήγουν στα σκουπίδια. Κι ενώ πολλές επιχειρήσεις, ιδιώτες, καθώς και εκατοντάδες εθελοντές έχουν τη διάθεση να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο, συχνά δεν γνωρίζουν πώς! Έτσι, λαμβάνοντας υπόψη ότι δεν υπήρχε ο κατάλληλος φορέας και ο μηχανισμός που θα κινητοποιήσει αυτές τις ομάδες ατόμων για  την υλοποίηση της προσφοράς αποφασίσαμε να δράσουμε». Η ιδέα ξεκίνησε το Μάιο του 2011 όταν η Ξένια Παπασταύρου, ήδη εθελόντρια στο Ίδρυμα Τράπεζα Τροφίμων, έχοντας γευματίσει με την οικογένειά της σε μία ελληνική ταβέρνα, παρατήρησε τις μεγάλες ποσότητες φρέσκου φαγητού που καταλήγουν στα σκουπίδια. Η σπατάλη φαγητού είναι μία από τις πιο μεγάλες “αμαρτίες” των σύγχρονων κοινωνιών της αφθονίας.   Σήμερα μετά από ενάμισι χρόνο η ομάδα του «Μπορούμε», Ξένια Παπασταύρου, Αλέξανδρος Θεοδωρίδης και Αλέξια Μοάτσου με τη βοήθεια πολλών εθελοντών συνεργάζονται με ιδρύματα, κοινωνικές υπηρεσίες και εθελοντικές ομάδες σε όλη την Ελλάδα συντονίζοντας την προσφορά φαγητού σε πολλές πόλεις. Από αυτή την απλή, λογική άποψη πως καθαρό φαγητό δεν πετιέται, σήμερα το Μπορούμε έχει γίνει η γέφυρα ανάμεσα σε επιχειρήσεις μικρές ή πολυεθνικές, όπως το Ικέα, επώνυμα ντελικατέσσεν, ή αλυσίδες εστίασης, όπως ο Βενέτης, μεγάλα σουπερμάρκετ, όπως ο ΑΒ Βασιλόπουλος αλλά και γνωστά ζαχαροπλαστεία που τροφοδοτούν σταθερά με τα προϊόντα τους ιδρύματα, απόρους, ειδικά σχολεία. Το ελπιδοφόρο είναι ότι η λίστα των χορηγών κάθε μέρα μεγαλώνει … Σημαντική και η προσφορά της Ένωσης Ξενοδοχοϋπαλλήλων Αθήνας Αττικής, που εβδομαδιαίως μαγειρεύουν και προσφέρουν στο δίκτυο 200 μερίδες φρέσκο φαγητό.  Για τους εθελοντές του «Μπορούμε», τίποτα δεν πάει χαμένο. Εκμεταλλεύονται κάθε προσφορά, κάθε πιάτο φαγητού βρίσκει το σωστό αποδέκτη. Πλέον, δέχονται συνεχώς mail, μηνύματα στο facebook, τηλέφωνα από όλη την Ελλάδα και όχι μόνο! Aπλές νοικοκυρές τηλεφωνούν θέλοντας να προσφέρουν ότι μπορούν: 2-3 μερίδες περισσευούμενου φαγητού, λίγα κουλουράκια, λαχανικά από τον κήπο τους …και η ομάδα ανταποκρίνεται αμέσως φέρνοντάς τους σε επαφή με ιδρύματα της περιοχής τους.  Η «γέφυρα» χορηγού και αποδέκτη γίνεται πάντα με κριτήριο τη γεωγραφική εγγύτητα. Κι ο λόγος είναι απλός, αλλά ουσιώδης: η ενδυνάμωση της αλληλεγγύης μέσα στην ίδια γειτονιά.   Πώς λειτουργεί το δίκτυο «Μπορούμε» Δημιουργεί “γέφυρες” μεταξύ χορηγών και αποδεκτών, χωρίς να εμπλέκεται με τη συλλογή και μεταφορά του φαγητού, και οργανώνοντας τη συλλογή από τον αποδέκτη (ιδρύματα, κοινωνικές υπηρεσίες, κλπ), “λύνοντας” με αυτόν τον τρόπο τα χέρια του χορηγού. Επίσης, φροντίζει οι “γέφυρες” αυτές να δημιουργούνται με τη μεγαλύτερη δυνατή γεωγραφική εγγύτητα για πρακτικούς λόγους μεταφοράς, αλλά περισσότερο και για να ισχυροποιηθούν οι ανθρώπινοι δεσμοί εντός μιας γειτονιάς. Οι αριθμοί είναι αποκαρδιωτικοί! Σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας το ποσοστό ανεργίας ανήλθε τον Ιούλιο του 2012 σε 25,1% από 17,8% πέρσι, ένα ποσοστό που μεταφράζεται στον τεράστιο, για τα δεδομένα των τελευταίων δεκαετιών, αριθμό των 1.261.604 ατόμων δίχως εργασία. Παράλληλα, η Ελλάδα κατέχει το υψηλότερο ποσοστό φτωχών εργαζομένων στην Ευρωζώνη ενώ το ποσοστό του πληθυσμού που απειλείται με φτώχεια, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι 27,7%, δηλαδή 1,3 εκατ. άνθρωποι. Το ποσοστό αυτό κατατάσσει την Ελλάδα στην έκτη χειρότερη θέση μεταξύ των χωρών της Ε.Ε., μετά τη Βουλγαρία, Ρουμανία, Λιθουανία, Λετονία και Ουγγαρία. Εδώ, πρέπει να επισημανθεί ότι πρόκειται για στοιχεία του 2010, με άλλα λόγια, δεδομένων των δυσμενών οικονομικών εξελίξεων στην Ελλάδα, το ποσοστό αυτό σήμερα έχει μεγάλη αύξηση. Η Ελλάδα παρουσιάζει το υψηλότερο ποσοστό στις χώρες της Ε.Ε των 27, όσον αφορά στην υλική αποστέρηση, ενώ στο 11,2% βρίσκεται το ποσοστό ακραίας υλικής αποστέρησης. Ίσως, βέβαια, δεν χρειάζονται όλα τα νούμερα για να καταλάβουμε τι σημαίνει “υλική αποστέρηση”, μια επίσκεψη σε ιδρύματα και κοινωνικές υπηρεσίες είναι αρκετή να καταλάβει κανείς το μέγεθος του προβλήματος που δεν αφορά μόνο μια συγκεκριμένη μερίδα ατόμων αλλά πλέον «χτυπάει» την πόρτα όλων μας. Η τροφή στα σκουπίδια Σύμφωνα με στοιχεία του Stockholm International Water Institute σχετικά με μια επικείμενη παγκόσμια κρίση τροφίμων, η μισή παραγόμενη παγκόσμια ποσότητα τροφίμων δεν καταναλώνεται. Αντιθέτως, είτε γίνεται μη βρώσιμη λόγω κακής οργάνωσης στη μεταφορά της προς τις αγορές, είτε καταλήγει στα σκουπίδια λόγω υπερβολικής αγοράς τροφίμων από τα νοικοκυριά, είτε απορρίπτεται από σουπερμάρκετ επειδή δεν πληροί τα αυστηρότατα κριτήρια εμφάνισης. Ενδεικτικά, 40% της παραγόμενης τροφής στην Ινδία δεν φτάνει καν στις αγορές λόγω προβλημάτων στην μεταφορά, 40% της τροφής που αγοράζει ένα νοικοκυριό στις ΗΠΑ καταλήγει στα σκουπίδια (συνολική αξία: 165 δισ. δολάρια ανά έτος) και στην Αγγλία έχει υπολογιστεί ότι τα σουπερμάρκετ πετούν 300.000 τόνους τροφής στα σκουπίδια, προσπαθώντας μάλιστα να αποκρύψουν τα πραγματικά στοιχεία. Από τα παραπάνω στοιχεία είναι προφανές ότι η σπατάλη φαγητού είναι μία από τις πιο μεγάλες “αμαρτίες” των σύγχρονων κοινωνιών της αφθονίας. Το ευχάριστο όμως είναι πως όλο και περισσότεροι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο αφυπνίζονται και επιθυμούν να πράξουν ενάντια σε αυτή τη σπατάλη, όπως ακριβώς και το ΜΠΟΡΟΥΜΕ στην Ελλάδα. Υπάρχουν πολλές οργανώσεις όπως το HarvestFood και το FeedingAmerica στις ΗΠΑ, η Tafel στη Γερμανία, το FareShare στην Αγγλία.   Τι σημαίνει πείνα; Η τροφή ανέκαθεν ήταν και πάντα θα είναι η πρώτη βασική ανάγκη του ανθρώπου. Εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο πεινάνε, κάθε 3 δευτερόλεπτα πεθαίνει ένα παιδί από την πείνα, λένε τα στοιχεία της Unicef κι αυτό είναι εξαιρετικά οδυνηρό! Δεν πεινάνε όμως μόνο τα παιδιά στην Αφρική ή στην Ασία και αλλά στην Ελλάδα. «Έχετε δει άνθρωπο να πεινάει;»  μας ρώτησε ο Αλέξανδρος Θεοδωρίδης, Ίσως όχι, γιατί οι περισσότεροι εδώ στην Ελλάδα είναι «κρυμμένοι» στα σπίτια τους ή στα ιδρύματα. Οι άνθρωποι του ΜΠΟΡΟΥΜΕ κάθε μέρα έρχονται σε επαφή με κοινωφελή ιδρύματα, κοινωνικές υπηρεσίες, συσσίτια και ιδιώτες, με σκοπό να υποστηρίξουν τον αγώνα τους για εξασφάλιση φαγητού, αποκτώντας με αυτόν τον τρόπο μια άμεση και πραγματική εικόνα για το τι σημαίνει να πρέπει να αναζητείς βοήθεια για να φας. Στην Ελλάδα του 2012 πείνα σημαίνει: Να έχεις χάσει την εργασία σου εδώ και αρκετούς μήνες, να μην έχεις κάποιον να σε στηρίξει πια και να πρέπει να ζητάς μία μερίδα φαγητού από συσσίτιο. Να είσαι παιδί με ειδικές ανάγκες, από άπορους γονείς, και να στηρίζεσαι σε δωρεές τροφίμων στο σχολείο σου, το οποίο πλέον δεν είναι σε θέση να χρηματοδοτήσει ο Δήμος σου. Να προσφέρεις εθελοντική εργασία σε συσσίτιο ενορίας για να εξασφαλίζεις εσύ ο ίδιος ένα πιάτο φαγητού για εκείνη την μέρα. Να είσαι ανήμπορος, μόνος ηλικιωμένος που δεν έχει καν την ικανότητα να βγει από το σπίτι του για να βρει μια μερίδα φαγητού. Να είσαι υπεύθυνος ενός ορφανοτροφείου και να μην ξέρεις αν θα μπορείς να παρέχεις φαγητό στα παιδιά του ιδρύματος όλες τις μέρες της εβδομάδας. Να είσαι παιδί και από απόγνωση να τρως τη ζάχαρη για το καφέ των δασκάλων σου. Να είσαι μητέρα, να παίρνεις τηλέφωνο στο ΜΠΟΡΟΥΜΕ, λέγοντας πως έχεις μόνο ένα πακέτο μακαρόνια στο ντουλάπι και να μην ξέρεις τι πρέπει να απαντήσεις στο παιδί σου, που σε ρωτάει γιατί δεν έχει γάλα να πιει. Όλα τα παραπάνω παραδείγματα είναι από μαρτυρίες εθελοντών του δικτύου. Σήμερα λοιπόν, ας σκεφτούμε τι μπορεί να κάνει ο καθένας μας για να καταπολεμήσει τη σπατάλη φαγητού και την πείνα γενικότερα στην Ελλάδα.   Μαζεύοντας πορτοκάλια στην Κόρινθο. Συγκεντρώθηκαν περίπου 6 τόνοι πορτοκάλια που προσφέρθηκαν στο συσσίτιο του Ιδρύματος Γαλήνη, στην Κιβωτό του Κόσμου και στο Κέντρο Υποδοχής και Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων. Ζήσαμε από κοντά τι θα πει εθελοντισμός κι αλληλεγγύη! Σε μια επίσκεψη που κάναμε στα γραφεία τους κοντά στο Μοναστηράκι, νιώσαμε πραγματικά τι θα πει εθελοντισμός, αλληλεγγύη, αγάπη προς τον πλησίον. Είδαμε τη συγκίνηση που νιώθουν κάθε φορά που ένα αίτημα βρίσκει τη λύση του, που εξοικονομούνται έστω και λίγες μερίδες φαγητό για μια άπορη οικογένεια. Ζήσαμε από κοντά τη χαρά τους όταν εξασφάλισαν  καθημερινό φαγητό για μια κυρία με τέσσερα παιδιά από την Αγ. Βαρβάρα που πάσχει από συγκεκριμένη τροφική δυσανεξία. Μοιραστήκαμε με τον Αλέξανδρο, την Αλέξια, την Τατιάνα, τη Χριστίνα τη θετική τους ενέργεια και την αγάπη που παίρνουν καθημερινά από τον κόσμο. «Ζήσαμε τόσο πολλά και έντονα συναισθήματα τον τελευταίο χρόνο, που άλλαξε κυριολεκτικά η ζωή μας» μας είπαν. Πόσο εύκολο είναι άραγε να βρίσκει κανείς υποστηρικτές και βοήθεια μέσα στην οικονομική κρίση; Κι όμως, το «Μπορούμε» δέχεται καταιγισμό από προσφορές εθελοντικής εργασίας (πάνω από 600 αιτήσεις σε 11 μήνες), από αιτήσεις για συνεργασίες στα κοινωνικά προγράμματα εταιρειών, αιτήσεις για συνεντεύξεις από ελληνικά και διεθνή ΜΜΕ, αλλά και στήριξης για τα λειτουργικά έξοδα του ίδιου του δικτύου. Οι ιστορίες που μας διηγήθηκαν πολλές, κάποιες πραγματικά απίστευτες που υποδεικνύουν μεγαλείο ψυχής. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση ενός ζευγαριού από την Ελβετία που αγαπούν και επισκέπτονται συχνά τη χώρα μας. Ακούγοντας από μια ραδιοφωνική εκπομπή για το «Μπορούμε» θέλησαν να γνωρίσουν από κοντά την ομάδα. Αφού επισκέφτηκαν μαζί κάποια ιδρύματα εντυπωσιάστηκαν από τη δουλειά της και προσφέρθηκαν εκτός των άλλων να καλύψουν το ενοίκιο για τα γραφεία της οργάνωσης για δύο χρόνια. «Μας έχουν φερθεί πολύ καλά στην Ελλάδα όταν ερχόμαστε» είπαν, «γι’ αυτό αισθανθήκαμε ότι ήρθε η ώρα να δώσουμε κάτι πίσω. Δεν είναι υγιές μόνο να παίρνεις. Πρέπει και να δίνεις. Διαφορετικά δεν νιώθεις ευτυχία, ανεξάρτητα πόσα πολλά ή πόσα λίγα έχεις».   Μια ακόμη συγκινητική ιστορία έρχεται επίσης από την Ελβετία, συγκεκριμένα από τη Ζυρίχη. Την ίδια ραδιοφωνική εκπομπή έτυχε ν’ ακούσει μια νηπιαγωγός που θέλοντας να διδάξει στα παιδάκια πώς να γίνουν ενεργοί πολίτες πρότεινε στην τάξη της να βοηθήσουν έμπρακτα ανθρώπους στην Ελλάδα που αντιμετωπίζουν προβλήματα. Πράγματι τα παιδιά σκέφτηκαν να ζωγραφίσουν όμορφα βότσαλα και από την πώλησή τους συγκέντρωσαν 1.500 € που έστειλαν στην Ελλάδα. Τα χρήματα αυτά δεν θα μπορούσαν να βρουν καλύτερο αποδέκτη… Ήταν το 1ο Ειδικό σχολείο Κερατσινίου, στο οποίο φοιτούν 40 μαθητές προερχόμενοι από οικογένειες των δήμων Κερατσινίου και Περάματος, που αντιμετωπίζουν σημαντικά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα. Είναι αλήθεια πως η οικονομική κρίση που περνάει η χώρα είναι δυσβάσταχτη για πολλούς από εμάς. Αποτελεί όμως μια ώθηση για να κοιτάξουμε μέσα μας, ν’ αλλάξουμε τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς. Να αφυπνίσουμε τα υγιή ανθρώπινα ένστικτα της αλληλεγγύης, της κοινωνικής ευαισθησίας. Γιατί πολλά περισσότερα θα είχαμε πετύχει σαν χώρα αν είχαμε καταφέρει να ξυπνήσουμε τον εθελοντή που έχει ο καθένας μέσα του. Μπορείς να βοηθήσεις; Όταν υπάρχει η διάθεση και η προθυμία όλοι ΜΠΟΡΟΥΜΕ! Ο καθένας με τον τρόπο του, με το χρόνο του, με την ειδικότητά του, με τα μέσα που διαθέτει. www.boroume.gr Τηλέφωνο: 210 3237805 e-mail: [email protected] από τη Μαρία Γκέκα στη Natura nrg |17/12/2012