;

Πως τα παιδιά ενός νηπιαγωγείου στη Ζυρίχη βοήθησαν το ΜΠΟΡΟΥΜΕ!

Παρ 27 Ιουλίου 2012
Δεν είναι ποτέ αρκετά νωρίς για να μάθεις στη ζωή σου την αξία της ενεργής κοινωνικής συνεισφοράς  Πριν από λίγο καιρό, δεχθήκαμε ένα email με μια ιδιαίτερη ιστορία, που μας συγκίνησε πραγματικά τόσο πολύ, που θέλουμε να την μοιραστούμε μαζί σας. Η ιστορία μας ξεκινά κάποια στιγμή την περασμένη άνοιξη, όταν ο κ. Massimo Agostinis, δημοσιογράφος για το εθνικό ελβετικό ραδιόφωνο, μας ρώτησε αν θα μπορούσαμε να συζητήσουμε για τη δράση του ΜΠΟΡΟΥΜΕ, αλλά και για την κατάσταση στην Ελλάδα γενικότερα, στο πλαίσιο ενός εκτενούς ρεπορτάζ, που θα έκανε. Εμείς σκεφτήκαμε, ότι πέρα από τη συνήθη περιγραφή των αρνητικών κοινωνικών εξελίξεων (ανεργία, φτώχεια, πείνα, κ.λπ.), που κάνουν τα ξένα ΜΜΕ, ήταν καθήκον μας να τον ενημερώσουμε και για τις θετικές εξελίξεις στην Ελλάδα, όπως τις βιώνουμε καθημερινά στο ΜΠΟΡΟΥΜΕ, δηλαδή τη συγκινητική προσφορά τόσων πολλών εθελοντών, το ειλικρινές αίσθημα κοινωνικής αλληλεγγύης, την τεράστια κινητοποίηση και βοήθεια από ιδιώτες κάθε ηλικίας και κοινωνικής θέσης, αλλά και επιχειρήσεις, καθώς και τα ατελείωτα αποθέματα φιλότιμου, που συναντούμε κάθε μέρα από εκατοντάδες συνανθρώπους μας. Αυτό το ρεπορτάζ, το άκουσε τυχαία η κ. Evelyn Gabriel, δασκάλα του νηπιαγωγείου Hardau στη Ζυρίχη, η οποία εκείνο το διάστημα προετοίμαζε τα παιδιά της για την εκτέλεση ενός θεατρικού έργου, με θέμα την αξία της ενεργής κοινωνικής συνεισφοράς. Εμπνευσμένη από την ιστορία του ΜΠΟΡΟΥΜΕ, και επιθυμώντας να περάσει από τη θεωρία του έργου στην πράξη, αποφάσισε να κάνει κάτι και αυτή. Έτσι, τα παιδιά, μάζεψαν βότσαλα από τη λίμνη, τα έβαψαν με τον πιο όμορφο και πολύχρωμο τρόπο, όπως μπορείτε να δείτε από τις φωτογραφίες που μας έστειλαν, και τα πούλησαν σαν μικρά έργα τέχνης, με απώτερο σκοπό, να αποστείλουν τα έσοδα στο ΜΠΟΡΟΥΜΕ, ώστε να βοηθήσουμε ακόμα περισσότερους συνανθρώπους μας. Γιατί βότσαλα; Γιατί στην καθομιλουμένη γερμανική γλώσσα, ο"ζάμπλουτος"ονομάζεται"stein-reich", όπου"stein"δηλαδή"πέτρα, βότσαλο".... Η ιστορία αυτή μας διδάσκει πως δεν είναι ποτέ αρκετά νωρίς να μάθει κάποιος την αξία της ενεργής κοινωνικής συνεισφοράς. Η ιστορία αυτή μας δείχνει έμπρακτα, πως όταν κάποιος έχει την επιθυμία να συνεισφέρει, καμία απόσταση, καμία ηλικία και γενικότερα κανένα εμπόδιο δεν είναι αρκετά σημαντικό για να τον σταματήσει. Τέλος, η ιστορία αυτή μας θυμίζει πως ξεκίνησε το ίδιο το ΜΠΟΡΟΥΜΕ, με την απλή επιθυμία της Ξένιας Παπασταύρου να κάνει κάτι για να σταματήσει τη σπατάλη περισσευούμενου φρέσκου φαγητού στην Ελλάδα, ειδικά τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Αυτή η απλή επιθυμία, μέσα σε ένα μόλις χρόνο έχει μεταφραστεί σε ένα πολύ δυναμικό δίκτυο εθελοντών, μέσω του οποίου πάνω από 5.000 μερίδες φαγητού καταλήγουν σε πεινασμένα στομάχια αντί στα σκουπίδια, ξενοδοχεία μαγειρεύουν έξτρα μερίδες φαγητού για να τις προσφέρουν, απλοί πολίτες προσφέρουν μερικές μερίδες σε ιδρύματα της γειτονιάς τους, μεγάλες επιχειρήσεις ξεπερνούν γραφειοκρατίες και προσφέρουν κόντρα στη στείρα οικονομική και λογιστική λογική (λόγω νομικού κενού συμφέρει να καταστρέφεται αντί να δωρίζεται το φαγητό....) το περισσευούμενο φρέσκο φαγητό τους, και κάθε μέρα, χάρη στη βοήθεια των φίλων μας, που μιλούν για το ΜΠΟΡΟΥΜΕ, ολοένα και περισσότεροι συνειδητοποιούν ότι η σπατάλη φαγητού πρέπει να απαλειφθεί από την ελληνική κοινωνία. Σας ευχαριστούμε όλους για την αγάπη και τη βοήθειά σας, η ομάδα του ΜΠΟΡΟΥΜΕ! ΥΣ: Αξίζει να σημειωθεί, ότι από αυτό το ίδιο ρεπορτάζ γνωρίσαμε το ζεύγος Eva και Koni, δύο Ελβετοί φιλέλληνες, οι οποίοι, έχοντας την επιθυμία να βοηθήσουν την Ελλάδα, αλλά υπό τον όρο να γνωρίσουν αυτούς, μέσω των οποίων, θα δίδονταν η χορηγία τους, ήρθαν στην Αθήνα και κατόπιν συνάντησής μας, θα είναι πλέον οι χορηγοί του ενοικίου για το Σπίτι του ΜΠΟΡΟΥΜΕ για περισσότερο από ένα χρόνο. Επίσης, κατόπιν πρότασής μας, συνάντησαν και την κ. Σιούρδη από το Σύλλογο των Φίλων του Κέντρου Υποδοχής και Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων και ψώνισαν την ίδια μέρα τρόφιμα για 50 άπορες οικογένειες στον Ταύρο αλλά και επισκέφθηκαν την Φροντίδα στην Πεντέλη, όπου επίσης χορήγησαν ένα σημαντικό ποσό. [nggallery id=7]