Η Κινητήρια Δύναμη του Μπορούμε #9

Η κινητήρια δύναμη του Μπορούμε είναι οι εθελοντές του. Μεταξύ αυτών, και άνθρωποι που έχουν βιώσει εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες στη ζωή τους, έχουν παλέψει και έχουν βγει νικητές. Άνθρωποι συνειδητοποιημένοι, με τεράστια θέληση, και αποφασισμένοι να κάνουν πλέον θετικά πράγματα στη ζωή τους και να προσφέρουν στους άλλους. 

Ο Κώστας βρίσκεται στην τελευταία φάση ενός προγράμματος απεξάρτησης του ΚΕΘΕΑ. Είναι εθελοντής του Μπορούμε εδώ και έναν χρόνο, στο πρόγραμμα «Μπορούμε στη Λαϊκή» και, πλέον, συντονιστής μεγάλης ομάδας εθελοντών.

Το νόημα του εθελοντισμού στη ζωή του έχει πολλές πτυχές: αφορά στην ικανοποίηση που παίρνει δείχνοντας αλληλεγγύη σε ανθρώπους που έχουν πραγματική ανάγκη, στην αλληλεπίδραση με νέους ανθρώπους που έχουν τον ίδιο στόχο με εκείνον, στην ανιδιοτέλεια που του ανεβάζει την αυτοεκτίμηση και στην πεποίθηση ότι όλα μπορούν να αλλάξουν, αρκεί να το θέλουμε και να το πάρουμε απόφαση. Πιστεύει ότι ακόμα και έναν άνθρωπο να βοηθήσει κάποιος, αυτό σημαίνει ότι ο κόσμος αλλάζει προς το καλύτερο. Στο Μπορούμε βοηθά πολλούς ανθρώπους με κάτι που για πολλούς από εμάς είναι δεδομένο: ένα πιάτο φαγητό στο τραπέζι τους. 

Όταν μιλάει σε άλλους για το γεγονός ότι είναι εθελοντής του Μπορούμε εισπράττει θαυμασμό και ενδιαφέρον να μάθουν περισσότερα για τον τρόπο λειτουργίας και τον σκοπό του Μπορούμε. Πολλοί γνωστοί του έχουν συμμετάσχει μαζί του σε δράσεις του Μπορούμε και έχουν μοιραστεί τα ίδια συναισθήματα. 

Πιστεύει ότι το γεγονός ότι θεωρούμε δεδομένο το φαγητό στο τραπέζι μας, οι ποσότητες που μαγειρεύουμε χωρίς να τις καταναλώνουμε, η νοοτροπία του ψωνίζω 5 και καταναλώνω τα 3, έχουν διαποτίσει την κουλτούρα μας και, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, μας έχουν κάνει πλεονέκτες και αγνώμονες. Δεν είναι δύσκολο να μην πετάμε φαγητό, αν σκεφτούμε ότι απλά χρειάζεται να καταναλώνουμε αυτό που έχουμε ανάγκη.

Το γεγονός ότι στη λαϊκή πολλά φρούτα και λαχανικά, τα οποία οι πωλητές θα πετούσαν επειδή απλά είναι γινωμένα, μας τα προσφέρουν, και οι εθελοντές μας με τη σειρά τους τα παραδίδουν σε δομές και φορείς που τα έχουν ανάγκη, αποτελεί για τον Κώστα μια νέα νοοτροπία που έχει μέσα της το αίσθημα της αλληλεγγύης. 

Για να περιγράψει την εμπειρία του στο Μπορούμε θα χρησιμοποιούσε τις λέξεις: Αλληλεγγύη, Ανιδιοτέλεια, Ικανοποίηση. Εντυπωσιάζεται ακόμα κάθε φορά όταν πωλητές και πελάτες στη λαϊκή αγορά τον ρωτούν για την εθελοντική του ενασχόληση με το Μπορούμε και πάντα η τελευταία τους φράση είναι «Μπράβο, βρε παιδιά!»