Η Κινητήρια Δύναμη του Μπορούμε #16

Η Fern Deliyiannis εντάχθηκε πρόσφατα στην εθελοντική ομάδα του Μπορούμε. Από την πρώτη στιγμή που τη γνωρίζεις, σε κερδίζουν αμέσως η  έμφυτη ευγένεια και η διάθεσή της να μάθει και να προσφέρει. Για εκείνη ο εθελοντισμός δεν έχει αρχή, μέση και τέλος. Και κυρίως δεν έχει ηλικία. Για εκείνη ο εθελοντισμός είναι μια διαρκής προσπάθεια να προσπαθείς να αλλάξεις τον κόσμο και να τον κάνεις καλύτερο.

Λίγα λόγια για εσένα:

Ονομάζομαι Fern Deliyannis και εντάχθηκα πρόσφατα στην ομάδα των εθελοντών στο Μπορούμε. Ζω εδώ και 40 χρόνια στην Ελλάδα. Για 38 χρόνια δίδασκα ως καθηγήτρια αγγλικών στο PIERCE – The American College of Greece. Είμαι μητέρα δυο παιδιών και γιαγιά δυο εγγονών. Στο παρελθόν υπήρξα και εθελόντρια στις τελετές απονομής μεταλλίων στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004. Ήταν μια μοναδική εμπειρία που δε θα ξεχάσω ποτέ.

Γιατί αποφάσισες να γίνεις εθελόντρια:

Όταν συνταξιοδοτήθηκα το καλοκαίρι, είχα ήδη αποφασίσει να ασχοληθώ ξανά με τον εθελοντισμό, αλλά δεν ήξερα πού και πώς. Μέσα στο καλοκαίρι είδα μια διαφήμιση στην τηλεόραση για το Μπορούμε και ενδιαφέρθηκα αμέσως. Το θέμα της σπατάλης του φαγητού ήταν κάτι το οποίο με απασχολούσε πάντα. Η ιδέα ότι θα μπορούσα να συνεισφέρω και εγώ στην προσπάθεια «να μην χαθεί ούτε μια μερίδα» φαγητού στη χώρα μου ήταν πολύ ελκυστική. Από τις πρώτες μου επαφές  με την ομάδα, ένιωσα μια ζεστασιά. Απερίγραπτη θα έλεγα.

Τι αντιδράσεις λαμβάνεις:

Θετικές. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην επικροτεί κάθε προσπάθεια κοινωνικής προσφοράς. Σε ορισμένους βέβαια κάνει εντύπωση με την έννοια ότι θα περίμεναν με το που συνταξιοδοτήθηκα, να ακολουθήσω μια διαφορετική πορεία. Από την άλλη, υπάρχουν και Αγγλίδες και Αμερικανίδες φίλες μου που μένουν και εκείνες Ελλάδα, οι οποίες θεωρούν την απόφασή μου αναμενόμενη, γιατί είναι έντονος ο εθελοντισμός στην κουλτούρα τους.

Πόσο εύκολο/δύσκολο είναι να μιλήσεις σε κάποιον για τον εθελοντισμό:

Το να μιλήσω για τον εθελοντισμό δεν μου είναι πολύ εύκολο, διότι έχω την εντύπωση ότι ο εθελοντισμός δεν είναι πολύ διαδεδομένος σαν στάση, σαν τρόπος ζωής. Δεν είναι στην κουλτούρα μας ακόμη θα έλεγα. Παρόλα αυτά, όταν μου δίνεται η ευκαιρία, χαίρομαι πολύ να μοιράζομαι τις εμπειρίες μου. Πάντα κάτι μαθαίνουν και οι άλλοι από αυτές.

Πόσο εύκολο είναι να μην πετάμε φαγητό:

Το να μην πετάμε φαγητό δεν είναι πάντα εύκολο, αλλά όταν συνειδητοποιούμε πόσο μεγάλη ανάγκη υπάρχει στον κόσμο, γίνεται πιο εύκολο και έτσι το βάζουμε ως στόχο στο σπίτι μας μαζί με την οικογένειά μας.

Πώς θα περιέγραφες με τρεις λέξεις την ομάδα του Μπορούμε:

Με τρεις λέξεις, θα την περιέγραφα ως αφοσιωμένη, οργανωμένη, ευγενέστατη.

Μοιράσου μαζί μας ένα περιστατικό από τη συμμετοχή σου στο Μπορούμε που σε εντυπωσίασε:

Την πρώτη κιόλας μέρα στο γραφείο, όταν είχα κάνει την πρώτη μου δικτύωση, μου είπε η κ. Βαρβάρα από την ομάδα: «Μόλις έσωσες 100 μερίδες φαγητού!». Όπως καταλαβαίνετε, ένιωσα υπέροχα. Και τότε είπα: Αυτό ήταν!  Είμαι εδώ που πρέπει να είμαι.