Σήμερα το ΜΠΟΡΟΥΜΕ συζητάει με την εθελόντρια Ειρήνη Ζαφείρη για την εμπειρία της στην οικογένεια του ΜΠΟΡΟΥΜΕ.
"Ονομάζομαι Ζαφείρη Ειρήνη, κατάγομαι από ένα μικρό χωριό της Πρέβεζας, μεγάλωσα στην Αθήνα και έζησα αρκετά χρόνια στην Κρήτη, όπου σπούδασα Κοινωνική Εργασία. Εργάστηκα ένα μεγάλο διάστημα με Α.μ.ε.Α και από τότε έχω ασχοληθεί με πολλά και διαφορετικά πράγματα. Η ανάγκη μου να ασχοληθώ με τον εθελοντισμό προέκυψε ξαφνικά, αν και τελικά πιστεύω πως πάντα υπήρχε μέσα μου. Έμαθα για το ΜΠΟΡΟΥΜΕ από το διαδίκτυο, ένα βράδυ που έκανα μία μικρή έρευνα για εθελοντικές ομάδες που σχετίζονται με το φαγητό. Συγκεκριμένα για το φαγητό, γιατί πάντα με σόκαρε και ακόμα με σοκάρει και με θυμώνει να βλέπω ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό. Διαβάζοντας λοιπόν για το έργο και τη δράση του, συμπλήρωσα κατευθείαν την φόρμα εθελοντή χωρίς δεύτερη σκέψη!"
Μ: Γιατί αποφάσισες να ασχοληθείς με τον εθελοντισμό;
Ε:"Οι λόγοι που αποφάσισα να ασχοληθώ με τον εθελοντισμό είναι οι εξής: ως άνεργη είχα τόσο ελεύθερο χρόνο και ήθελα να τον αξιοποιώ δημιουργικά και κατ' επέκταση θεωρώ ότι ο καθένας από μας οφείλει να προσφέρει στον τόπο που ζει, είτε αυτόνομα, είτε μέσα από οργανωμένες ομάδες."
Μ: Τι θα έλεγες σε κάποιον που διστάζει να γίνει εθελοντής;
Ε: "Μπορώ να κατανοήσω το δισταγμό κάποιου απέναντι στον εθελοντισμό, παρ'όλα αυτά και μετά από ένα χρόνο στην ομάδα του ΜΠΟΡΟΥΜΕ θα πω κάτι που το έχω ξαναπεί: τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή δεν γίνονται επ’ αμοιβή! Ο καθένας από μας είναι ξεχωριστός, έχει τις γνώσεις του, την προσωπικότητά του, τις εμπειρίες του που αν αξιοποιηθούν, μπορούν να γίνουν σπουδαία πράγματα. Είναι τόσα αυτά που εισπράττεις, που όταν εμπλακείς έχεις ξεχάσει κάθε λόγο που σε έκανε να διστάζεις. Και αναφέρομαι στην προσφορά, στη δημιουργικότητα, στην ομαδικότητα, στη συμμετοχή, στη γνώση, στην πρόκληση!"
Μ: Είναι εύκολο να μην πηγαίνει καμία μερίδα φαγητού χαμένη;
Ε: "Πολύ εύκολο! Καμία μερίδα φαγητού χαμένη, καμία μερίδα φαγητού στα σκουπίδια! Με ένα απλό τηλεφώνημα στο ΜΠΟΡΟΥΜΕ, κάθε ποσότητα φαγητού αξιοποιείται από τους συνεργαζόμενους φορείς, κοινωνικές υπηρεσίες, συσσίτια, ιδρύματα, σχολεία και προσφέρεται σε ανθρώπους και οικογένειες που πραγματικά το έχουν ανάγκη."
Μ: Περίγραψε με τρεις λέξεις την ομάδα του ΜΠΟΡΟΥΜΕ!
Ε: "Με 3 λέξεις αν και δύσκολο: αγάπη, προσφορά, εμπειρία."
Μ: Πες μας μια αγαπημένη σου ιστορία από το Σπίτι του ΜΠΟΡΟΥΜΕ:
Ε: "Κάθε μέρα στο Σπίτι του ΜΠΟΡΟΥΜΕ, αποτελεί και μία ξεχωριστή εμπειρία. Κάθε φορά συναντάς και κάτι διαφορετικό. Δεν θα σταθώ σε μία μόνο ιστορία, αλλά θα μείνω σε μία λέξη που ακούω ένα χρόνο τώρα. Τη λέξη ¨Ευχαριστούμε!¨. Τόσο μικρή λέξη, που όλοι την ακούμε καθημερινά στη ζωή μας και για διαφορετικό λόγο. Κάποιες φορές όμως σε συγκινεί τόσο που δεν έχεις τι να πεις. Κάθε φορά λοιπόν όταν φεύγω από το Σπίτι του ΜΠΟΡΟΥΜΕ, φεύγω αισιόδοξη, γεμάτη που για μία ακόμη μέρα ήμουν εκεί, σήκωσα το τηλέφωνο, συμμετείχα στο να μη πεταχτεί έστω και μία μερίδα φαγητού στα σκουπίδια και στο τέλος άκουσα τη λέξη"ευχαριστούμε!""