«ΜΠΟΡΟΥΜΕ με άλλα λόγια»: εθελόντρια Μαρίνα Σπυρίδωνος

  Σήμερα το ΜΠΟΡΟΥΜΕ συζητάει με την εθελόντρια Μαρίνα Σπυρίδωνος για την εμπειρία της στην οικογένεια του ΜΠΟΡΟΥΜΕ. "Με λένε Μαρίνα- Ουρανία Σπυρίδωνος, είμαι από το Παλαιό Φάληρο με καταγωγή από την Πελοπόννησο. Αυτήν την στιγμή είμαι υπό σύνταξη και ασχολούμαι με τον εθελοντισμό και τίποτε άλλο. Έμαθα για το ΜΠΟΡΟΥΜΕ πριν δύο χρόνια, μια εποχή που ήθελα να βγω και πάλι στην αγορά εργασίας γιατί είχα μείνει πολύ μέσα στο σπίτι λόγω ασθενείας και είχα αισθανθεί πολύ άσχημα. Έψαξα, λοιπόν, πριν δυο χρόνια στην αγορά εργασίας για να βρω έμμισθη δουλειά αλλά δεν με παίρνανε λόγω ηλικίας και μετά σκέφτηκα μήπως βρω δουλεία άλλου τύπου, άμισθη. Μέσω του Lifo.gr βρήκα έναν ιστότοπο εύρεσης εθελοντικής εργασίας, το Volunteer4Greece. Κοίταξα τις εθελοντικές οργανώσεις που υφίσταντο εκείνη την στιγμή και διάλεξα εκείνες που θεώρησα πως ήταν οι πιο πρωτοπόρες κι έστειλα online αίτηση. Ανάμεσα σε εκείνες που μου απάντησαν ήταν το ΜΠΟΡΟΥΜΕ". M: Γιατί αποφάσισες να ασχοληθείς με τον εθελοντισμό; MΑΡ: "Είχα στον νου μου από παλιά να ασχοληθώ με τον εθελοντισμό. Θα γελάσεις άμα στο πω, αλλά από όταν ήμουν στο γυμνάσιο είχα θέσει ορισμένους στόχους για πράγματα που ήθελα να κάνω στα 30, στα 45, στα 55 και άμα ζω και στα 65 μου χρόνια. Αυτούς τους στόχους μέχρι τα 45 μου τους πέτυχα κατά 80% και μετά, αυτό που αποφάσισα πως θα είναι το επόμενο στάδιο ήταν να ασχοληθώ με τον εθελοντισμό, κάτι που το είχα σκεφτεί από όταν ήμουν 17 ετών". M: Τι θα έλεγες σε κάποιον που είναι διστακτικός στο να γίνει εθελοντής; MΑΡ: "Θα του έλεγα να αρχίσει να χαίρεται την ζωή. Γιατί μόνο εκείνοι που χαίρονται την ζωή μπορούν να δώσουν, οι στερημένοι δεν δίνουν τίποτα". M: Είναι εύκολο να μην πάει καμία μερίδα φαγητού χαμένη; MΑΡ: "Όχι, είναι δύσκολο. Γιατί χρειάζεται να μάθουμε να μην ψωνίζουμε πράγματα που δεν χρειαζόμαστε, μήπως τα χρειαστούμε. Πρέπει να αποκτήσουμε την λογική, να ψωνίζουμε λίγα, για να μπορέσουν να καταναλωθούν μέσα στις επόμενες μέρες. Αν ψωνίσουμε για πάνω από 5 ημέρες, θα χάσουμε το 20%, δεν θα το φάμε. Θα βγούμε έξω, θα κάνουμε κάτι άλλο, θα το ξεχάσουμε στο ψυγείο. Και η κατάψυξη πρέπει να έχει μόνο παγάκια και κατεψυγμένο ωμό κρέας, γιατί ό,τι μείνει μαγειρεμένο στην κατάψυξη θα το πετάξουμε στους 6 μήνες, το ξεχάσαμε!". M: Περίγραψε με τρεις λέξεις την ομάδα του ΜΠΟΡΟΥΜΕ! MΑΡ: "Συνεργασία, αρμονία, προσφορά". M: Πες μας μια αγαπημένη σου ιστορία από το Σπίτι του ΜΠΟΡΟΥΜΕ: MΑΡ:"Την πρώτη φορά που είχα έρθει στο ΜΠΟΡΟΥΜΕ, είχα καθίσει δίπλα στην εθελόντρια Βαρβάρα Κοσμίδου, η οποία με ενημέρωνε για την λειτουργία των προγραμμάτων. Καθόμουν εκεί και προσπαθούσα να καταλάβω τι γίνεται, γιατί η κάθε οργάνωση έχει το δικό της σύστημα. Την ώρα που μου έδειχνε πως λειτουργούν τα προγράμματα, εμφανίζεται η Τατιάνα Μουλούλη, πανευτυχής, η οποία άρχισε να λέει για μία τεράστια προσφορά αυγών από την εταιρεία Βλαχάκη. Ήταν Πάσχα και επρόκειτο για προσφορά χιλίων αυγών. Τότε σταματάει η εκπαίδευση και ξεκινάει ένας διάλογος ευτυχίας. «Τι θα τα κάνουμε τα αυγά;» και «που θα τα δώσουμε;». Και ξαφνικά, ενώ μιλούσαν η Βαρβάρα με την Τατιάνα, συνειδητοποίησα πως βρίσκομαι σε έναν άλλο κόσμο, όπου βγαίνεις από την καθημερινότητα σου, από τα προβλήματα σου, και κατά κάποιον τρόπο βγαίνεις κι από τον εαυτό σου σαν μονάδα και σαν «εγώ» και γίνεσαι «εμείς»! Γίνεσαι μέρος μιας μηχανής οπού δρα συλλογικά. Αυτό μου έκανε εντύπωση από την πρώτη στιγμή".