«ΜΠΟΡΟΥΜΕ με άλλα λόγια»: Κάριτας Αθήνας

Σήμερα το ΜΠΟΡΟΥΜΕ συζητάει με την Μαρία-Ρόζα Δελασούδα από το ίδρυμα «Κάριτας  Αθήνας - Προσφυγικό Έργο» για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει καθημερινά ο φορέας, τις σκέψεις της για το μέλλον και την συνεργασία με το ΜΠΟΡΟΥΜΕ!. "Η Κάριτας Αθήνας - Προσφυγικό Έργο είναι ειδικός θεσμός φιλανθρωπίας, αγαθοεργίας και κοινωνικής συμπαράστασης της Καθολικής Εκκλησίας, τομέας υπό την ευθύνη της Μ.Κ.Ο. Κάριτας- Αθήνας, μέλους της Κάριτας- Ελλάς, που ανήκει στην Κάριτας Ευρώπης και στη Διεθνή Φιλανθρωπική Οργάνωση της Καθολικής Εκκλησίας CARITAS  INTERNATIONALIS. H Κάριτας Αθήνας - Προσφυγικό Έργο ιδρύθηκε το 1987 και έχει σκοπό την αρωγή και συμπαράσταση στους ανθρώπους που έχουν ανάγκη, κυρίως μετανάστες και πρόσφυγες, νόμιμους και παράνομους, που ζητούν άσυλο και βρίσκονται κατά κύριο λόγο στο κέντρο της Αθήνας. Αφετηρία κάθε δράσης η αγάπη, η αλληλεγγύη, ο σεβασμός στο αναφαίρετο δικαίωμα στη ζωή και στην αξιοπρέπεια, ο σεβασμός στον άνθρωπο και για τον άνθρωπο, πέρα από διακρίσεις και διαχωρισμούς γλώσσας, φυλής, εθνικότητας και θρησκεύματος.  Η οργάνωσή μας στο επί της οδού Καποδιστρίου 52 κτήριο, λειτουργεί πέντε ημέρες την εβδομάδα. Παρέχει καθημερινά ένα ζεστό φαγητό σε 300 τουλάχιστον ενήλικες, κυρίως οικογένειες και 80-90 μικρά παιδιά μέχρι 8 ετών.  Διανέμει δύο φορές την εβδομάδα ρούχα και κλινοσκεπάσματα. Φροντίζει για την παράδοση στους ενήλικες πρόσφυγες / μετανάστες μαθημάτων Ελληνικών και Αγγλικών, στα πλαίσια της προσπάθειας για την ομαλή ένταξή τους στη νέα ελληνική και ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Διανέμει κάθε μήνα τσάντες με τρόφιμα, είδη καθαρισμού και πρώτης ανάγκης σε περισσότερες από ογδόντα οικογένειες. Μέσω της ιδιαίτερα δραστήριας κοινωνικής υπηρεσίας ενημερώνει ομάδες γονέων για θέματα που αφορούν στην οικογένεια και εξασφαλίζει εμβολιασμούς για παιδιά. Δημιουργεί ομάδες Μητέρων με στόχο την κοινωνική τους ένταξη. Μέσω πάντα της κοινωνικής υπηρεσίας συμβουλεύει για κοινωνικά θέματα και θέματα υγιεινής και παραπέμπει, ανάλογα με την περίπτωση και το πρόβλημα, στους αρμόδιους φορείς και τις σχετικές υπηρεσίες, καθώς και σε άλλες Μ.Κ.Ο.. Αναλαμβάνει / Συμμετέχει στην εκπαίδευση φοιτητών που βρίσκονται στην Ελλάδα με προγράμματα «Erasmus» σε θέματα κοινωνικής εργασίας και την πρακτική άσκηση σπουδαστών από Σχολές με σχετικό αντικείμενο σπουδών." Μ: Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζετε σήμερα; ΜΑΡ: "Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε συνδέεται ασφαλώς με την οικονομική κρίση και την ολοένα μεγαλύτερη δυσκολία να ανταποκριθούμε ικανοποιητικά ως Κάριτας Αθήνας-Προσφυγικό Έργο στην προσπάθεια στήριξης των συνανθρώπων μας, Ελλήνων και ξένων, που δοκιμάζονται και ζητούν τη βοήθειά μας. Οι νέες οικονομικές συγκυρίες και οι αναπόφευκτες  κοινωνικές  επιπτώσεις έχουν οδηγήσει  σε αύξηση του αριθμού των επωφελούμενων και των αναγκών τους, αλλά, δυστυχώς, και σε μείωση των πόρων, δωρεών και προσφορών. Οι εθελοντές έχουν το βάρος λειτουργίας, αφού το έμμισθο προσωπικό είναι το λιγότερο δυνατόν, και εθελοντές πάντα υπάρχουν που με προθυμία, σεβασμό και αγάπη βοηθούν στους διάφορους τομείς δράσης, αλλά χωρίς τρόφιμα και γενικότερα τους απαραίτητους οικονομικούς πόρους δεν καλύπτονται οι ανάγκες και υποχρεώσεις. Βέβαια υπάρχουν πάντα σχολεία, ιδρύματα, ιδιώτες, εταιρείες και στο μεγαλύτερο βαθμό η Καθολική Εκκλησία που στηρίζουν, αλλά όλοι στο μέτρο πλέον που το επιτρέπουν οι συνθήκες. Καταβάλλονται μεγάλες προσπάθειες για την εξασφάλιση δωρεών και προγραμμάτων στην Ελλάδα και το εξωτερικό, αλλά οι αντιξοότητες και η αγωνία για εξεύρεση πόρων γίνονται καθημερινά  μεγαλύτερες. Ενίσχυση από επίσημους κρατικούς φορείς δεν υπάρχει και ο αγώνας για την επιβίωση και σε επίπεδο πλέον Προσφυγικού Έργου είναι πιο δύσκολος από ποτέ. Ευχαριστούμε θερμά όσους, παρά τα προβλήματα είναι στο πλευρό μας, αλλά χρειαζόμαστε στήριξη και ενίσχυση". Μ:  Περιγράψτε με τρεις λέξεις τα συναισθήματα σας μετά από μία δωρεά. ΜΑΡ: "Τα συναισθήματα όλων μας μετά από μία δωρεά είναι πολλά και δυνατά! Ανακούφιση, χαρά, ελπίδα, αισιοδοξία για το αύριο και το μέλλον, μεγαλύτερη ευθύνη και διάθεση για συνέχιση του αγώνα, πίστη στον άνθρωπο και τη δύναμή του! Υπάρχουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ και αυτός ο κόσμος μπορεί να γίνει πιο καλός, πιο δίκαιος!" Μ: Ποια είναι η μεγαλύτερη σας ελπίδα για το μέλλον; ΜΑΡ:"Η μεγαλύτερή μας ελπίδα για το μέλλον, στην κλίμακα βέβαια δράσης του θεσμού Κάριτας Αθήνας - Προσφυγικού Έργου, είναι όχι μόνο η δυνατότητα εκπλήρωσης των μέχρι τώρα στόχων μας, αλλά και βελτίωσης των παρεχομένων υπηρεσιών και επέκτασή τους ποσοτικά και ποιοτικά. Η άμεση επαφή με τους ανθρώπους που βιώνουν τη δυστυχία, την ανέχεια  και την απελπισία, είτε ως ξεριζωμό από μία μακρινή πατρίδα με νωπές πολλές φορές τις πληγές από τον πόλεμο και την πείνα, είτε ως απόλυτη ανατροπή των συνθηκών από τη φτώχεια και τα προβλήματα, είναι για όλους μας μία δοκιμασία που μας κάνει ταυτόχρονα να προσβλέπουμε σε έναν κόσμο μεγαλύτερης αλληλεγγύης, πρωτοβουλίας για προσφορά, αλληλοβοήθειας και σεβασμού της ανθρώπινης ζωής και αξίας ! Σε έναν κόσμο πιο δίκαιο και ειρηνικό, όπου όλοι θα συνειδητοποιούμε το χρέος μας ως άνθρωποι! Η μεγαλύτερη ελπίδα-όραμα για το μέλλον; Καμιά μάνα να μην εκλιπαρεί για γάλα, κανένα παιδάκι να μην κυκλοφορεί ξυπόλητο, κανένας άνθρωπος να μη χάνει τον αυτοσεβασμό του και την πίστη του στο συνάνθρωπο!" Μ: Περιγράψτε με τρεις λέξεις την ομάδα του ΜΠΟΡΟΥΜΕ! ΜΑΡ:"ΣΤΗΡΙΞΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ". Μ: Πείτε μας μια αγαπημένη σας ιστορία στα πλαίσια της συνεργασίας σας με το ΜΠΟΡΟΥΜΕ… ΜΑΡ:"Μια ιστορία...Δεν θα πούμε, βέβαια, «μια φορά και έναν καιρό» ούτε «στα παλιά χρόνια», γιατί η ιστορία μας δεν είναι φανταστική, δεν χάνεται στο χρόνο, αλλά ξετυλίχτηκε στο πολύ πρόσφατο παρελθόν και επαναλαμβάνεται, δυστυχώς, σχεδόν καθημερινά στους χώρους του Προσφυγικού Κέντρου. Είναι η ιστορία που θα μπορούσε να έχει τον τίτλο: « Για μένα;! Δικό μου;! Ευχαριστώ!» Δεν μπορεί να αποδοθεί απόλυτα με λόγια. Μόνο η εικόνα, οι εκφράσεις, τα πρόσωπα, τα μάτια, ο ήχος και οι αποχρώσεις στη φωνή θα μπορούσαν να αποδώσουν αυτή τη σκηνή! Η οικογένεια των προσφύγων-πατέρας, μητέρα και δύο αγοράκια, δύο χρονών και οκτώ, μπήκαν στην τραπεζαρία για το φαγητό. Ο μικρός κρατούσε ένα αυτοκινητάκι και καμάρωνε τα παπούτσια που είχαν πλέον ντύσει τα γυμνά του πόδια. (Προηγουμένως είχαν περάσει από το τμήμα διανομής ρούχων για ρούχα και παπούτσια, αφού όλα τους τα υπάρχοντα είχαν χαθεί στη θάλασσα μαζί με κάποιες ανθρώπινες ζωές και τις βάρκες που τους μετέφεραν). Πήραν όλοι το δίσκο τους με το φαγητό. Χάρη στο  ΜΠΟΡΟΥΜΕ υπήρχαν επιπλέον γλυκά για τα παιδιά και κρουασάν που δόθηκαν στα δύο μικρά από την εθελόντρια του Προσφυγικού. Χαρά, λαχτάρα, για ένα γλυκό στην εποχή μας; Την εποχή της κατανάλωσης και αφθονίας; Ο 8χρονος κοίταξε το γλυκό με δυσπιστία και λαχτάρα! Δικό μου; Για μένα; Ο μικρός το έπιασε με τα δύο του χεράκια και το ‘σφιξε κτητικά! Δικό μου! Για μένα! Οι γονείς, που παρακολουθούσαν, είδαν στην προσφορά την ελπίδα και την αγάπη, ένιωσαν τη ζεστασιά και την ανθρωπιά! Στα θλιμμένα πρόσωπα σχηματίστηκε ένα χαμόγελο και το χέρι της μητέρας ακούμπησε στο μέρος της καρδιάς. « Ευχαριστώ!» Η ιστορία επαναλαμβάνεται με μικρές ή μεγάλες παραλλαγές, τα συναισθήματά μας, όμως, είναι πάντα δυνατά και τα μηνύματα πολλά. Ευχαριστούμε και εμείς αυτούς που σκέφτονται τους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη! Ευχαριστούμε ως Κάριτας Αθήνας - Προσφυγικό Έργο την ομάδα του ΜΠΟΡΟΥΜΕ και τους συνεργάτες για τις προσπάθειές τους και την έμπρακτη στήριξή τους στο έργο μας".